My Blog List

Tuesday 19 April 2022

घर_देता_का_घर..




लॉकडाऊनमध्ये उत्पन्नाचे स्रोत बुडाल्याल्यामुळे घरभाडे देणे अनेकांना जमले नाही. काही घरमलकांनी परिस्थिती समजून घेतली परंतु काहींनी मात्र पैसे द्या नाहीतर घर खाली करा अशी भूमिका घेतली. 

लॉकडाऊनमध्ये अतिशय साध्या पध्दतीने लग्न झालेला तरुण शहरात येऊन पुन्हा कामावर रुजू होतो. ऐन पावसाळ्यात नवीन वैवाहिक जीवनाची सुरवात करण्यासाठी नवीन घर शोधत असतो. बेताचे उत्पन्न असले तरी स्वतःच छोटंसं का होईना घर घेण्याचे स्वप्न पाहणाऱ्या या तरुणाच्या मानसिक स्थितीची मांडणी नटसम्राटमधील प्रसिद्ध संवाद  (डायलॉग) 'कोणी घर देता का घर' या चालीवर करण्याचा प्रयत्न...


घर घ्यावं की न घ्यावं??

हा एकच सवाल आहे.

या मोठमोठ्या इमारतींच्या जंगलात,

EMI चे हप्ते भरत जगावं कर्जाच्या बोजाखाली?

की रहावं भाड्याच्या घरात आयुष्यभर, आनंदाने(?) घरमालकाची मर्जी सांभाळत…

की द्यावी नोकरी सोडून आणि जावं परत गावाला, शेतात हाडाची काडं करायला…

पण… तिकडेही घराचं स्वप्न पडायला लागलं तर..?

इथेच मेक आहे...


नव्या घरांच्या महागड्या प्रदेशात हल्ली

प्रवेश करण्याचा धीरच होत नाही.

म्हणूनच सहन करतो, घरमलकाचे माजोरेपण…

सहन करतो, वरचेवर घर बदलण्याची कटकट…

आणि पुन्हा उभं राहतो खालच्या मानेने,

‘ब्याचलर’ म्हणून हाकलून दिलेल्याच्याच दारात लग्नाचं सर्टिफिकेट घेऊन…

आणि विचारतो.. मालक, घर देता का… घर…

भाड्याने रहायला, घर देता का घर??


विधात्या, तू इतका कठोर का झालास?

एका बाजूला करोडोंची घरे,

ती आम्ही घेऊ शकत नाही….!

आणि दुसऱ्या बाजूला,

फुटपाथवर झोपणारी कुटुंबे,

तिथेही आम्ही राहू शकत नाही…!

मग बधिर झालेले हे डोके घेऊन,

हे करुणाकरा ,

आम्ही बेघरांनी,

कोणाच्या घराकडे पहायचं..?

कोणाच्या - घराकडे- कोणाच्या?

☹️

@sandy

06/07/2020


पैठणी




किती वर्षे झाली लग्नाला,

आता तरी घ्याल का पैठणी मला?

अनपेक्षित हा हल्ला झाला,

मीही माझा गल्ला पाहिला!

आहे का प्रॉमिस तुमच्या ध्यानात,

तिनं विचारलं माझ्या कानात!

मी बोललो.. तुझ्या मनात तेच माझ्या ध्यानात,

चल.. जाऊ लागलीच दुकानात!


दुपारी आम्ही खरेदीला गेलो,

मोठं मोठाली दुकानं फिरलो!


साड्यांचे ढीग पडता समोर, 

मलाही पहायची आली लहर!


जेव्हा, पैठणी आणि मोराचा संबंध मला समजला…

तेव्हा ‘मोर नाचरा हवा’ गाण्याचा अर्थ मला उमजला!


काठ-धडी-पदराचा मेळ काही लागत नव्हता…

रंगांच्या संगतीचा घोळ काही मिठत नव्हता!

शंभरभर पैठण्या तिने पहिल्या,

त्यातील एक, दोनच तिला आवडल्या!


अंगावर टाकून पैठणी, तिने आरशात न्याहाळलं!

तिच्या चेहऱ्यावरील आनंदानं, माझं हृदयही पागळलं!

किमतीचा अंदाज काढता, काळीच माझं चरकलं!

अन, मी खिसा का चाचपला? तिनं बरोबर ओळखलं!


मग ती गालात हसली…

 अन, हृदयी धरलेली पैठणी क्षणात पायी कोसळली!

नंतर बोलली....


“दिवस मावळतीला आला, आहो उशीर खूप झाला,

पहा ना, लहानग्या पाखरांचा कलकलाट किती वाढला!

आधी त्यांना घास-घास भरवू,

आणि नवीन स्टॉक आल्यावर, मग पैठणी घेऊ!”


माझी समजूत तिनं अशी काढली,

 गाड्यावर मग कच्ची-दाभेली हाणली!

“दसरा-दिवाळीला पाहू” बोलून,

 तिनं घराची वाट दाखवली!

तेवढ्यात पावसाची एक सर कोसळली,

त्यात माझ्या पापणीची कडा मात्र ओलावली!


दशा न करता तिनं,

दिशा दिली संसाराला!

म्हणून तर मी नेहमी म्हणतो….

बायको माझी फारच गुणी,

 मी आहे, तिचा खूप-खूप ऋणी!!

@sandy