.jpeg)
किती वर्षे झाली लग्नाला,
आता तरी घ्याल का पैठणी मला?
अनपेक्षित हा हल्ला झाला,
मीही माझा गल्ला पाहिला!
आहे का प्रॉमिस तुमच्या ध्यानात,
तिनं विचारलं माझ्या कानात!
मी बोललो.. तुझ्या मनात तेच माझ्या ध्यानात,
चल.. जाऊ लागलीच दुकानात!
दुपारी आम्ही खरेदीला गेलो,
मोठं मोठाली दुकानं फिरलो!
साड्यांचे ढीग पडता समोर,
मलाही पहायची आली लहर!
जेव्हा, पैठणी आणि मोराचा संबंध मला समजला…
तेव्हा ‘मोर नाचरा हवा’ गाण्याचा अर्थ मला उमजला!
काठ-धडी-पदराचा मेळ काही लागत नव्हता…
रंगांच्या संगतीचा घोळ काही मिठत नव्हता!
शंभरभर पैठण्या तिने पहिल्या,
त्यातील एक, दोनच तिला आवडल्या!
अंगावर टाकून पैठणी, तिने आरशात न्याहाळलं!
तिच्या चेहऱ्यावरील आनंदानं, माझं हृदयही पागळलं!
किमतीचा अंदाज काढता, काळीच माझं चरकलं!
अन, मी खिसा का चाचपला? तिनं बरोबर ओळखलं!
मग ती गालात हसली…
अन, हृदयी धरलेली पैठणी क्षणात पायी कोसळली!
नंतर बोलली....
“दिवस मावळतीला आला, आहो उशीर खूप झाला,
पहा ना, लहानग्या पाखरांचा कलकलाट किती वाढला!
आधी त्यांना घास-घास भरवू,
आणि नवीन स्टॉक आल्यावर, मग पैठणी घेऊ!”
माझी समजूत तिनं अशी काढली,
गाड्यावर मग कच्ची-दाभेली हाणली!
“दसरा-दिवाळीला पाहू” बोलून,
तिनं घराची वाट दाखवली!
तेवढ्यात पावसाची एक सर कोसळली,
त्यात माझ्या पापणीची कडा मात्र ओलावली!
दशा न करता तिनं,
दिशा दिली संसाराला!
म्हणून तर मी नेहमी म्हणतो….
बायको माझी फारच गुणी,
मी आहे, तिचा खूप-खूप ऋणी!!
@sandy
No comments:
Post a Comment